به بخشی از بلوک سیلندر که سطح فوقانی آن را پوشانده سرسیلندر گفته می شود و درون سیلندرها محفظه‌ احتراق را تشکیل می‌دهد. از جمله وظایف این قطعه‌ فلزی عایق‌ بندی سیلندر و جلوگیری از خروج گازها از سیلندرها برای احتراق مناسب می باشد. از طرفی، تزریق موقت سوخت به درون سیلندر و خروج دود از محفظه‌ احتراق نیز از جمله مواردی است که سرسیلندر کنترل می کند. این قطعه‌ فلزی از مقاومت حرارتی بالایی برخوردار است چرا که دمای بالای محفظه‌ احتراق و اشتعال درون آن را تحمل می کند. معمولا این قطعه را از جنس آلیاژهای آهن مانند چدن دانه ریز یا چدن خاکستری می سازند. در برخی موارد، به منظور کاهش وزن تمام شده‌ موتور، سرسیلندر از آلومینیوم ریخته‌گری یا تزریقی ساخته می شود؛ که در این صورت جنس بلوک سیلندر نیز از آلیاژهای آلومینیوم خواهد بود. آلومینیوم نسبت به چدن، ضریب انبساط حرارتی بالاتری دارد در نتیجه هدایت حرارت بهتر رخ می دهد. البته سرسیلندرهای آلومینیومی توانایی بالایی در برابر تغییر شکل‌ های ناشی از تنش‌ های حاصل از جرق زنی و انفجار درون اتاقک احتراق ندارند. سرسیلندر معمولا به شکل یک تکه ساخته می‌شود مگر اینکه طول موتور زیاد باشد. در این صورت پس از ساخت، تراشیده و صیقل داده می‌شود و عمل پرداخت روی آن صورت می‌گیرد. توجه به برخی نکات در جلوگیری از استهلاک سرسیلندر حائز اهمیت است. برای مثال سلامت سیستم های خنک کاری و روغن ‌کاری همیشه باید کنترل شوند تا از خرابی‌ های احتمالی سرسیلندر جلوگیری شود. رانندگی طولانی با دور بالای موتور و گاز دادن با خودرو زمانی که موتور تازه روشن شده و شروع به کار کرده است نیز می تواند به سرسیلندر آسیب برساند.